Kameroen – Okkerman-zaak

Een repatriering van een kind van Kameroen naar Nederland.

Let op: Deze zaak werd in samenwerking met een Amerikaanse organisatie behandeld. Voor meer informatie kun u contact met ons opnemen.

We werden gecontacteerd door iemand met  de Nederlandse nationaliteit, wiens zoon naar Afrika was ontvoerd en meegenomen tijdens een bezoek zonder toezicht door de voormalige vriend, een Afrikaan, Kameroens staatburger. We ontmoetten de moeder en haar steungroep in Nederland en na een uitgebreid interview en evaluatie van haar situatie, besloten we haar zaak op ons te nemen. We hebben eerst de moeder geholpen met het samenstellen van een uitgebreid Nederlands politierapport en het verzamelen van alle documenten met betrekking tot de nationaliteit, woon- en verblijfplaats en de voogdij over het kind. Onze Nederlandse specialisten op het gebied van de Haagse conventie namen de verantwoordelijkheid voor het vertalen, certificeren en verifiëren van alle documenten op zich. Omdat Kameroen de Haagse conventie niet heeft ondertekend, focuste het juridisch team zich strikt op de internationale wetten met betrekking tot kinderontvoering. Om te beginnen had de moeder slechts gedurende één jaar in een relatie met de vader van het kind samengeleefd en daarna had de vader gedurende de daaropvolgende 6 jaren alleen toevallige ontmoetingen met zijn zoon gehad, nooit enige kinderalimentatie betaald en nooit bij de opvoeding en het onderhoud van het kind geholpen. Er vonden wel bezoeken plaats, maar meestal slechts één maal per maand voor maar enkele uren! Onnodig te zeggen dat hun relatie bestond uit conflicten en ruzies over allerlei aangelegenheden met betrekking tot het kind. De vader had bij verschillende gelegenheden gedurende meerdere jaren gedreigd om het kind mee te nemen naar Afrika indien hij geen toegang en bezoekrecht meer kreeg. Er wordt aangenomen dat de vader heeft gewacht tot zijn zoon een bepaalde leeftijd had bereikt, zeven jaar oud, zodat het kind met hem zou kunnen reizen en leven in Afrika, zonder de hulp van een vrouwelijke partner.

Onze Amerikaanse medewerker reisde naar Kameroen, probeerde te netwerken met de Nederlandse Ambassade om van hen hulp te verkrijgen voor het laten terugkeren van het kind op basis van internationaal recht. Deze poging mislukte omdat de Nederlandse ambassadeur weigerde om te helpen behalve toekijken en te beweren dat hij en de ambassade zich betrokken voelden en graag zouden helpen. Na enkele dagen was het duidelijk dat er geen bijstand door de Nederlandse ambassadeur of Nederlandse ambassade zou worden verstrekt. We namen contact op en vroegen om hulp aan onze relaties binnen de Amerikaanse ambassade en de Kameroense nationale politie. Onze Amerikaanse medewerker had in voorgaande jaren in Kameroen gewerkt en beschikte als gevolg daarvan over een solide netwerk van partners en contacten. Na twee weken hard werken was de woonplaats in Kameroen, waar het kind en de vader zich hadden gevestigd, gelokaliseerd. De vader verklaarde dat hij “het recht had om het kind mee te nemen” omdat hij de vader was! Na zijn aanhouding en detentie bleef hij volhouden dat hij als vader het recht had te doen wat hij in het belang van zijn zoon achtte. Hij zei dat hij niet kon met de moeder van zijn zoon kon samenleven en daarom de beslissing had gemaakt om met zijn zoon naar zijn land terug te keren. Gebruikmakend van de Kameroense wet, de professionele hulp van de Amerikaanse ambassade, de Kameroense nationale politie en de toegewijde hulp van twee Kameroense hogere politie-inspecteurs konden we de moeder uit Nederland halen en haar met haar zoon herenigen.

Binnen 24 uur na het moment dat de moeder werd herenigd met haar zoon zaten ze op een vlucht terug naar Nederland.

IECK